Κήλη Των Αθλητών

Η κήλη των αθλητών αποτελεί μία παθολογική κατάσταση που εμφανίζεται συνήθως στους αθλητές ή σε ανθρώπους με μεγάλη αθλητική δραστηριότητα.

Η ονομασία αυτή δεν αποτελεί τον επιστημονικό όρο της πάθησης. Αφορά στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών το οποίο εντοπίστηκε στη δεκαετία του ’80 από το βρετανό χειρουργό Jerry Gilmore.

Πρόκειται για μία κατάσταση που δεν έχει κατανοηθεί πλήρως και συχνά μπερδεύεται με άλλες παθήσεις.

Ωστόσο, η κήλη των αθλητών σχετίζεται με το σύνολο τραυματισμών στην κοιλιακή και πυελική περιοχή έξω από την άρθρωση του ισχίου (προσαγωγοί).

Οι τραυματισμοί προκαλούν χρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα, ο οποίος σπάνια υποχωρεί με συντηρητικά μέτρα και τις περισσότερες φορές απαιτεί χειρουργική επέμβαση.

Ποιοι άνθρωποι εμφανίζουν την κήλη των αθλητών;

Η κήλη των αθλητών εμφανίζεται κυρίως σε άντρες αθλητές. Το 3% – 15% των περιστατικών της πάθησης αφορά στις γυναίκες, ενώ σπάνια θα προκύψει σε παιδιά ή ηλικιωμένους.

Οι αθλητές που έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν την πάθηση είναι οι καλοθοσφαιριστές και ποδοσφαιριστές και, ιδιαίτερα, οι αθλητές πρωταθλητισμού.

Η κήλη μπορεί να παρουσιαστεί επίσης και σε ανθρώπους που οι συνθήκες εργασίας τους απαιτούν υπερβολική σωματική χρήση, όπως είναι τα εργατικά επαγγέλματα.

Κήλη των Αθλητών – Συμπτώματα

Τα συμπτώματα στην κήλη των αθλητών είναι αρκετά επίμονα και οι ασθενείς συνήθως εκδηλώνουν συνδυαστικά τα εξής:

  • Ασαφής πόνος στη βουβωνική χώρα είτε μονόπλευρα είτε αμφιτερόπλευρα
  • Αίσθημα καύσου στα γεννητικά όργανα
  • Πόνος που αντανακλά στο όσχεο και το εσωτερικό μέρος του μηρού

Ο πόνος προκύπτει κατά την αθλητική δραστηριότητα, κυρίως στο τρέξιμο, τις στροφικές κινήσεις, τις κλωτσιές μεγάλης έντασης κλπ. Μπορεί να συνεχιστεί μετά την άσκηση και η χρονική του διάρκεια κυμαίνεται από ημέρες έως και εβδομάδες.

Κήλη Των Αθλητών

Σε αρκετές περιπτώσεις η κήλη του αθλητή συγχέεται με τη βουβωνοκήλη λόγω των παρόμοιων συμπτωμάτων τους.

Πώς γίνεται η διάγνωση της κήλης των αθλητών;

Η διάγνωση για την κήλη των αθλητών απαιτεί εξειδίκευση και λεπτομερή εξέταση. Κατόπιν λήψης και αξιολόγησης του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, ο γενικός χειρουργός θα προχωρήσει σε κλινική εξέταση.

Για την αναλυτική απεικόνιση των βλαβών και την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ο ασθενής υποβάλλεται σε υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία κήλης των αθλητών

Η μη επεμβατική θεραπεία της κήλης περιλαμβάνει το συνδυασμό των παρακάτω πρακτικών:

  • Ανάπαυση
  • Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
  • Ενέσεις κορτιζόνης
  • Φυσικοθεραπεία

Η συγκεκριμένη τακτική θα πρέπει να αποτελεί πρώτη επιλογή σε όλες τις περιπτώσεις που παρουσιάζουν τα συμπτώματα της πάθησης. Η χρονική περίοδος των συντηρητικών μέτρων κυμαίνεται από 6 έως 12 εβδομάδες έως ότου ο ασθενής απαλλαχθεί από τον πόνο.

Στην περίπτωση που η επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα οδηγήσει σε επανεμφάνιση των συμπτωμάτων, τότε θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χειρουργική αποκατάσταση.

Οι χειρουργικές επιλογές για την αντιμετώπιση της βλάβης είναι η ανοικτή χειρουργική επέμβαση και η λαπαροσκόπηση.

Λαπαροσκοπική Αποκατάσταση Κήλης των Αθλητών

Η λαπαροσκοπική μέθοδος αποτελεί μία ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση που περιλαμβάνει σημαντικά πλεονεκτήματα για τον ασθενή.

Πρόκειται για μία αναίμακτη και ασφαλή τεχνική που διενεργείται με τη χρήση ειδικών λαπαροσκοπικών εργαλείων διαμέσου τομών λίγων χιλιοστών.

Σε σχέση με την ανοικτή επέμβαση, η λαπαροσκόπηση προσφέρει στον ασθενή μία καλύτερη εμπειρία που περιλαμβάνει:

  • Ελαχιστοποιημένη αιμορραγία
  • Πιο γρήγορη ανάρρωση
  • Μικρότερες ουλές
  • Λιγότερες μέρες νοσηλείας
  • Ταχύτερη επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα

Τα συμπτώματα μπορεί να εξελιχθούν αρκετά επίπονα και είναι τα εξής:

  • Ασαφής πόνος της βουβωνικής χώρας
  • Αίσθημα καύσου στα γεννητικά όργανα
  • Πόνος στον όσχεο και το εσωτερικό μέρος του μηρού

Η διάγνωση της κήλης αθλητών περιλαμβάνει τη λεπτομερή κλινική εξέταση και τη λήψη απεικονιστικών εξετάσεων π.χ. μαγνητική τομογραφία, υπερηχογράφημα.

Σε πρώτο στάδιο, επιλέγεται η συντηρητική θεραπεία και διαρκεί περίπου 6 έως και 12 εβδομάδες. Εάν ο ασθενής δεν δει τα επιθυμητά αποτελέσματα και τα συμπτώματα επανέλθουν, θα επιλεχθεί η χειρουργική αντιμετώπιση.

Η κατάλληλη χειρουργική μέθοδος είναι η λαπαροσκοπική χειρουργική, η οποία διαθέτει τα εξής πλεονεκτήματα:

  • Ελάχιστα επεμβατική μέθοδος
  • Ταχεία ανάρρωση
  • Μικρότερες ουλές
  • Άμεση επιστροφή στην καθημερινότητα
  • Ελάχιστη αιμορραγία