Όζοι Θυρεοειδούς

Οι όζοι θυρεοειδούς αποτελούν ψηλαφητές και – σε αρκετές περιπτώσεις – ορατές μάζες που αναπτύσσονται στο θυρεοειδή αδένα. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο ενδοκρινή αδένα ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο του λαιμού, μπροστά από τον τράχηλο, και συνιστά έναν από τους σημαντικότερους αδένες καθώς είναι υπεύθυνος για ποικίλες σωματικές λειτουργίες.

Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι συμπαγείς ή περιέχουν υγρό (κυστικοί) και εμφανίζονται στον αδένα ως μονήρεις ή πολλαπλοί όγκοι. Οι περισσότεροι όζοι δεν είναι επικίνδυνοι, ενώ δεν προκαλούν συμπτώματα. Ωστόσο, ένα πολύ μικρό ποσοστό (5%) όζων του θυρεοειδούς είναι καρκινικό.

Συνήθως ο ασθενής δε διαπιστώνει ότι έχει όζους θυρεοειδούς έως ότου ο γιατρός το ανακαλύψει κατά τη διάρκεια ιατρικής εξέτασης ρουτίνας. Οι όζοι μπορεί επίσης να εντοπιστούν κατά τη διάρκεια υπερήχου, ο οποίος πραγματοποιείται για κάποιον λόγο υγείας. Παρόλα αυτά, ορισμένοι όζοι του θυρεοειδούς μπορεί να αυξηθούν ιδιαίτερα σε μέγεθος με αποτέλεσμα να γίνονται ορατοί με γυμνό μάτι ή να δυσκολεύουν την κατάποση ή ακόμα και την αναπνοή.

Η επιλογή αντιμετώπισης των όζων θυρεοειδούς εξαρτάται από τον τύπο, το μέγεθός και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν στην υγεία του ασθενούς.

Τύποι Όζων Θυρεοειδούς

Οι τύποι όζων θυρεοειδούς χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

1. Ψυχροί όζοι
   Μη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών.
   
2. Θερμοί όζοι
   Υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών.

Ποια είναι τα αίτια που οδηγούν στην ανάπτυξη Όζων Θυρεοειδούς;

Τα αίτια που οδηγούν στην ανάπτυξη όζων θυρεοειδούς μπορεί να είναι τα εξής:

• Υπερανάπτυξη του φυσιολογικού ιστού του θυρεοειδούς αδένα (πλειονότητα των περιπτώσεων)
• Εμφάνιση κύστης στον θυρεοειδή
• Χρόνια φλεγμονή θυρεοειδούς
• Πολυμορφική βρογχοκήλη
• Ανεπάρκεια ιωδίου
• Νόσος Hashimoto (αυτοάνοση πάθηση – υποθυρεοειδισμός)
• Καρκίνος θυρεοειδούς αδένα

Όζοι Θυρεοειδούς – Ποια συμπτώματα προκαλούν;

Οι περισσότεροι όζοι θυρεοειδούς δεν προκαλούν συμπτώματα. Εντούτοις, σε ορισμένα περιστατικά οι όζοι γίνονται υπέρογκοι με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται από τα παρακάτω:

• Είναι έντονα αισθητοί από τον ασθενή και μπορούν να ψηλαφηθούν με ευκολία.
• Εμφανίζονται σαν ένα πρήξιμο στην κεντρική περιοχή του λαιμού.
• Ασκούν πίεση στο λάρυγγα ή τον οισοφάγο, προκαλώντας δύσπνοια ή δυσκολία στην κατάποση.

Σε κάποιες περιπτώσεις οι όζοι θυρεοειδούς παράγουν πλεονάζουσα θυροξίνη, μία ορμόνη που εκκρίνεται από το θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα υπερπαραγωγής θυρεοειδικών ορμονών (υπερθυρεοειδισμός) τα οποία περιλαμβάνουν:

• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Αυξημένη εφίδρωση
• Ρίγη
• Νευρικότητα
• Ταχυκαρδία
• Κόπωση

Όζοι Θυρεοειδούς: Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση των όζων θυρεοειδούς γίνεται είτε από γενικό χειρουργό είτε από ενδοκρινολόγο.
Η διαγνωστική διερεύνηση περιλαμβάνει:

• Λήψη ιατρικού ιστορικού του ασθενούς. Ο γιατρός θα αναζητήσει πιθανούς παράγοντες και τυχόν ύπαρξη θυρεοειδικών παθήσεων που οδηγούν στην ανάπτυξη όζων.
• Φυσική εξέταση. Ο γιατρός θα πραγματοποιήσει ψηλάφηση στην περιοχή του λαιμού.
• Αιματολογικές εξετάσεις για την αξιολόγηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα (TSΗ, fT3, fT4 και αντισώματα).
• Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς αδένα όπου θα αναδειχθεί η μορφολογία των όζων.
• Σπινθηρογράφημα για τον προσδιορισμό του τύπου των όζων (ψυχρός ή θερμός).
• Βιοψία, σε περίπτωση υποψίας για κακοήθεια.

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για του Όζους Θυρεοειδούς;

Η κατάλληλη θεραπεία για τους όζους θυρεοειδούς ορίζεται ανάλογα με τον τύπο και το μέγεθος του όζου.
Εάν πρόκειται για μη κακοήθη όζο, ο οποίος δεν έχει κάποια επίδραση στον οργανισμό του ασθενούς, τότε πιθανόν να μη χρειαστεί κάπου είδους θεραπεία. Ωστόσο, είναι αναγκαία η τακτική παρακολούθησή του από το γιατρό ενώ θα πρέπει να πραγματοποιούνται υπερηχογραφήματα σε συχνή βάση.
Αν και οι καλοήθεις όζοι τις περισσότερες φορές δεν εξελίσσονται σε καρκίνο, είναι σημαντική η λήψη βιοψίας με σκοπό τον αποκλεισμό οποιασδήποτε τέτοιας πιθανότητας.

Σε περίπτωση όπου πρόκειται για θερμό όζο ή για όζο ο οποίος υπερεκκρίνει ορμόνες θυρεοειδούς, τότε μπορεί να κριθεί απαραίτητη η θεραπεία είτε με ειδική φαρμακευτική αγωγή είτε με ραδιενεργό ιώδιο είτε με χειρουργική αφαίρεση.

Η συνηθέστερη επέμβαση για την αντιμετώπιση των όζων που έχουν ενδείξεις χειρουργείου είναι η ολική θυρεοειδεκτομή κατά την οποία πραγματοποιείται ολική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα με σκοπό την αποφυγή υποτροπής της νόσου.