Χειρουργική Παραθυρεοειδών Αδένων
Οι παραθυρεοειδείς αδένες βρίσκονται στην περιοχή πίσω από τον θυρεοειδή. Στους περισσότερους ανθρώπους, οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4, όμως μπορεί να είναι λιγότεροι ή περισσότεροι.
Πώς λειτουργούν οι παραθυρεοειδείς αδένες;
Οι παραθυρεοειδείς αδένες βοηθούν στη ρύθμιση του ασβεστίου του οργανισμού μέσω της παραθορμόνης. Η ορμόνη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς ουσιαστικά συντελεί στη ρύθμιση του μεταβολισμού και την ομοιόσταση του ασβεστίου, σε συνδυασμό με την καλσιτονίνη και τη βιταμίνη D.
Τι είναι ο υπερπαραθυρεοειδισμός;
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι η πάθηση όπου παρουσιάζεται υπερβολική έκκριση της παραθορμόνης. Η έκκριση αυτή μπορεί να είναι:
- Πρωτοπαθής – Αφορά στην πάθηση των παραθυροειδών αδένων.
- Δευτεροπαθής και τριτοπαθής – Αφορά στην αντίδραση των παραθυροειδών αδένων σε άλλες παθήσεις
Η υπερβολική έκκριση οδηγεί στην αύξηση των επιπέδων του ασβεστίου και στη μείωση του φωσφόρου που υπάρχει στο αίμα. Ωστόσο, η έκκριση αυτή της ορμόνης μπορεί να οφείλεται:
- Στην ύπαρξη αδενώματος που αναπτύσσεται στους αδένες
- Στην ύπαρξη κακοήθειας
- Στην υπερπλασία των αδένων
Ποια συμπτώματα εμφανίζει ο ασθενής;
Τις περισσότερες φορές, ο ασθενής δεν εμφανίζει συμπτώματα κι η ανεύρεση τους πραγματοποιείται, συνήθως, σε κάποιον προληπτικό έλεγχο. Ωστόσο, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει:
- Πέτρες στα νεφρά
- Αρθραλγίες
- Κοιλιακό άλγος
- Απώλεια όρεξης
- Ναυτία
- Οστεοπόρωση
- Διαταραχές στη μνήμη του
- Μυϊκή αδυναμία
Διάγνωση
Η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού πραγματοποιείται με:
- Τον αιματολογικό έλεγχο, στις τιμές του ασβεστίου και της παραθορμόνης
- Τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας
Για τη διάγνωση ύπαρξης κάποιας παθολογικής νόσου στην περιοχή των παραθυρεοειδών αδένων, ο ασθενής θα πρέπει να πραγματοποιήσει:
- Υπερηχογράφημα
- Σπινθηρογράφημα
- Σπανιότερα αξονική ή μαγνητική τομογραφία
Ποιες είναι οι επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν;
Η αυξημένη έκκριση της παραθορμόνης μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως:
- Νεφρολιθίαση
- Πεπτικό έλκος
- Αρτηριακή υπέρταση
Πώς αντιμετωπίζεται ο υπερπαραθυρεοειδισμός;
Η μόνη οριστική κι αποτελεσματική αντιμετώπιση του υπερπαραθυροειδισμού είναι η χειρουργική αφαίρεση του αδένα που πάσχει.
Στην περίπτωση που υπάρχει υπερπλασία κάποιου αδένα τότε η επέμβαση θα πρέπει να περιλαμβάνει επίσης την αφαίρεσή του.
Ποιες είναι οι μέθοδοι της παραθυρεοειδεκτομής;
Σήμερα, η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αφαίρεση των παραθυρεοειδών αδένων είναι:
Η επέμβαση πραγματοποιείται με ολική αναισθησία. Ο χειρουργός πραγματοποιεί χειρουργική τομή περίπου 1,5 – 2,5 εκατοστά στο σημείο που πραγματοποιείται κι η θυρεοειδεκτομή. Ο χειρουργός αφαιρεί τον πάσχοντα αδένα. Ανάλογα με την πάθηση μπορεί να χρειαστεί η αφαίρεση και περισσότερων αδένων. Ο ασθενής λαμβάνει εξιτήριο από την κλινική, εντός μιας ημέρας.
Η παραθυρεοειδεκτομή αποτελεί μια ιδιαίτερα λεπτή χειρουργική επέμβαση από τη στιγμή που υπάρχει η δυσκολία ανεύρεσης του πάσχοντα ή των πασχόντων αδένων. Συνεπώς, η επέμβαση θα πρέπει να διενεργείται από έναν έμπειρο κι εξειδικευμένο γενικό χειρουργό.