Χειρουργική Παραθυρεοειδών Αδένων

Οι παραθυρεοειδείς αδένες βρίσκονται στην περιοχή πίσω από τον θυρεοειδή. Στους περισσότερους ανθρώπους, οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4, όμως μπορεί να είναι λιγότεροι ή περισσότεροι.

Πώς λειτουργούν οι παραθυρεοειδείς αδένες;

Οι παραθυρεοειδείς αδένες βοηθούν στη ρύθμιση του ασβεστίου του οργανισμού μέσω της παραθορμόνης. Η ορμόνη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς ουσιαστικά συντελεί στη ρύθμιση του μεταβολισμού και την ομοιόσταση του ασβεστίου, σε συνδυασμό με την καλσιτονίνη και τη βιταμίνη D.

Τι είναι ο υπερπαραθυρεοειδισμός;

Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι η πάθηση όπου παρουσιάζεται υπερβολική έκκριση της παραθορμόνης. Η έκκριση αυτή μπορεί να είναι:

  • Πρωτοπαθής – Αφορά στην πάθηση των παραθυροειδών αδένων.
  • Δευτεροπαθής και τριτοπαθής – Αφορά στην αντίδραση των παραθυροειδών αδένων σε άλλες παθήσεις

Η υπερβολική έκκριση οδηγεί στην αύξηση των επιπέδων του ασβεστίου και στη μείωση του φωσφόρου που υπάρχει στο αίμα. Ωστόσο, η έκκριση αυτή της ορμόνης μπορεί να οφείλεται:

  • Στην ύπαρξη αδενώματος που αναπτύσσεται στους αδένες
  • Στην ύπαρξη κακοήθειας
  • Στην υπερπλασία των αδένων

Ποια συμπτώματα εμφανίζει ο ασθενής;

Τις περισσότερες φορές, ο ασθενής δεν εμφανίζει συμπτώματα κι η ανεύρεση τους πραγματοποιείται, συνήθως, σε κάποιον προληπτικό έλεγχο. Ωστόσο, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει:

  • Πέτρες στα νεφρά
  • Αρθραλγίες
  • Κοιλιακό άλγος
  • Απώλεια όρεξης
  • Ναυτία
  • Οστεοπόρωση
  • Διαταραχές στη μνήμη του
  • Μυϊκή αδυναμία

Διάγνωση

Η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού πραγματοποιείται με:

  • Τον αιματολογικό έλεγχο, στις τιμές του ασβεστίου και της παραθορμόνης
  • Τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας

Για τη διάγνωση ύπαρξης κάποιας παθολογικής νόσου στην περιοχή των παραθυρεοειδών αδένων, ο ασθενής θα πρέπει να πραγματοποιήσει:

  • Υπερηχογράφημα
  • Σπινθηρογράφημα
  • Σπανιότερα αξονική ή μαγνητική τομογραφία

Ποιες είναι οι επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν;

Η αυξημένη έκκριση της παραθορμόνης μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως:

  • Νεφρολιθίαση
  • Πεπτικό έλκος
  • Αρτηριακή υπέρταση

Πώς αντιμετωπίζεται ο υπερπαραθυρεοειδισμός;

Η μόνη οριστική κι αποτελεσματική αντιμετώπιση του υπερπαραθυροειδισμού είναι η χειρουργική αφαίρεση του αδένα που πάσχει.

Στην περίπτωση που υπάρχει υπερπλασία κάποιου αδένα τότε η επέμβαση θα πρέπει να περιλαμβάνει επίσης την αφαίρεσή του.

Ποιες είναι οι μέθοδοι της παραθυρεοειδεκτομής;

Σήμερα, η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αφαίρεση των παραθυρεοειδών αδένων είναι:

Η επέμβαση πραγματοποιείται με ολική αναισθησία. Ο χειρουργός πραγματοποιεί χειρουργική τομή περίπου 1,5 – 2,5 εκατοστά στο σημείο που πραγματοποιείται κι η θυρεοειδεκτομή. Ο χειρουργός αφαιρεί τον πάσχοντα αδένα. Ανάλογα με την πάθηση μπορεί να χρειαστεί η αφαίρεση και περισσότερων αδένων. Ο ασθενής λαμβάνει εξιτήριο από την κλινική, εντός μιας ημέρας. 

Η παραθυρεοειδεκτομή αποτελεί μια ιδιαίτερα λεπτή χειρουργική επέμβαση από τη στιγμή που υπάρχει η δυσκολία ανεύρεσης του πάσχοντα ή των πασχόντων αδένων. Συνεπώς, η επέμβαση θα πρέπει να διενεργείται από έναν έμπειρο κι εξειδικευμένο γενικό χειρουργό.