Υδροκήλη

Η υδροκήλη είναι μία πάθηση που συμβαίνει στο όσχεο, δηλαδή τη «σακούλα» που περιβάλλει τους όρχεις. Η ποσότητα του φυσιολογικού υγρού που παράγεται στην περιοχή του όσχεου, αυξάνεται, με αποτέλεσμα να δημιουργείται διόγκωση στον όρχι. Η πάθηση συνήθως παρουσιάζεται σε έναν από τους δύο όρχεις.

Η υδροκήλη συμβαίνει πιο συχνά στα μωρά κατά το πρώτο έτος της ζωής τους και πολλές φορές εξαφανίζεται χωρίς κάποια θεραπεία.

Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και στα αγόρια, καθώς και σε άντρες μεγαλύτερης ηλικίας.

Πώς δημιουργείται η υδροκήλη;

Στα μωρά:

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οι όρχεις σχηματίζονται στην κοιλιακή χώρα. Προς το τέλος της εγκυμοσύνης, οι όρχεις μεταφέρονται προς τα κάτω όπου καταλήγουν στο όσχεο, δηλαδή το σάκο που τους συγκρατεί. Ο σάκος αυτός συγκεντρώνει μια ποσότητα υγρού. Στην πορεία, το στόμιο του σάκου που συνδέεται με την κοιλιά, κλείνει, και το σώμα απορροφά το υγρό κατά το πρώτο έτος ζωής του μωρού.

Στις περιπτώσεις υδροκήλης, το υγρό δεν απορροφάται και παραμένει συγκεντρωμένο ανάμεσα στο όσχεο και τον όρχι.

Στα μωρά που γεννιούνται πρόωρα, ο κίνδυνος εμφάνισης υδροκήλης είναι αυξημένος.

Στους ενήλικες:

Η υδροκήλη μπορεί να σχηματιστεί και αργότερα στη ζωή ενός άνδρα, κυρίως άνω των 40 ετών. Αυτό μπορεί να συμβεί επειδή το κανάλι από το οποίο οι όρχεις μεταφέρθηκαν στο όσχεο, δεν έχει κλείσει εντελώς ή ανοίγει ξανά. Έτσι, το κοιλιακό υγρό βρίσκει δίοδο και εισχωρεί στο όσχεο.

Η υδροκήλη στους ενήλικες μπορεί επίσης να προκληθεί από κάποια φλεγμονή ή τραυματισμό στο όσχεο.

Τύποι Υδροκήλης

Οι τύποι της υδροκήλης είναι δύο:

1. Η υδροκήλη που επικοινωνεί με την κοιλιακή περιοχή και επιτρέπει στο υγρό να εισέρχεται στο όσχεο.
2. Η υδροκήλη που δεν επικοινωνεί με την κοιλιακή περιοχή και το υγρό δεν απορροφάται από το σώμα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της υδροκήλης;

Το κύριο σύμπτωμα της υδροκήλης είναι ένα ανώδυνο πρήξιμο (διόγκωση) στον ένα ή και στους δύο όρχεις.

Στην περίπτωση των μεγαλύτερων ανδρών, η υδροκήλη μπορεί να προκαλέσει δυσφορία λόγω του βάρους του διογκωμένου όσχεου. Επίσης, μπορεί να προκληθεί πόνος, ο οποίος αυξάνεται σύμφωνα με το μέγεθος της φλεγμονής.
Το πρήξιμο μπορεί να είναι μικρότερο το πρωί και να γίνεται πιο έντονο μέσα στην ημέρα.

Ποια είναι η διαδικασία διάγνωσης για την υδροκήλη;

Για τη διάγνωση της υδροκήλης, ο γιατρός θα πραγματοποιήσει φυσική εξέταση κατά την οποία θα διαπιστώσει την ύπαρξη υγρού στο όσχεο. Επίσης, θα πραγματοποιήσει έλεγχο με σκοπό την απόκλιση άλλων όμοιων παθήσεων, όπως είναι η κιρσοκήλη και η βουβωνοκήλη.

Εάν κριθεί απαραίτητο, ο ασθενής θα πρέπει να προχωρήσει σε εξέταση ούρων για τον έλεγχο τυχόν λοιμώξεων.

Αντιμετώπιση

Στην περίπτωση των νεογνών που εμφανίζουν υδροκήλη, η υποχώρηση μπορεί να επιτευχθεί από μόνη της μέσα στον πρώτο χρόνο ζωής του. Εάν η πάθηση δεν υποχωρήσει ή η διόγκωση είναι πολύ μεγάλη, τότε μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Στους ενήλικες, η υδροκήλη συνήθως υποχωρεί σε διάστημα έξι μηνών. Η χειρουργική αντιμετώπιση επιλέγεται όταν η κήλη προκαλεί έντονη ενόχληση ή κριθεί επικίνδυνη για τη δημιουργία άλλων κηλών.